Ο πελάτης με το σουβλάκι

από τις αληθινές ιστορίες του 9Volto Πελατών ευτράπελα

Κοντεύει μεσημέρι. Καλοκαίρι, καύσωνας έξω και το aircondition μέσα στο full. Γενικά μου αρέσει στο μαγαζί να έχει θερμοκρασίες κατάψυξης ειδικά όταν έξω έχει καύσωνα. Στο μαγαζί υπάρχει μία ένταση. Κάποια κινητά δεν φτιάχνονται, ανταλλακτικά δεν βρίσκουμε, τηλέφωνα να χτυπάνε συνέχεια κι όλο αυτό το κλίμα μας έχει δημιουργήσει μία αρνητικότητα.

Σας έχω μιλήσει για το Κάρμα σε άλλο ποστ ότι του αρέσει να σπάει πλάκα μαζί μου; Εδώ σπάει πλάκα όταν έχω κέφια, δεν θα σπάσει πλάκα σήμερα που τα νεύρα έχουν γίνει χορδές άρπας;

Μέσα σε αυτό το ειδυλλιακό κλίμα, σκάει ο πελάτης που θα μου φτιάξει την μέρα. Θεόσταλτος, βγαλμένος από την καινή διαθήκη, απόστολος Κυρίου, να με ηρεμήσει και να μου εξηγήσει ότι η ζωή έχει κι άσχημες μέρες.

Μπαίνει μέσα στο μαγαζί κρατώντας στο χέρι ένα τυλιχτό σουβλάκι και μία σακούλα γεμάτη με άλλα καλούδια από το σουβλατζίδικο της περιοχής.

-Καλημέρα του λέω. Δεν απάνταει και πάει κατευθείαν προς την βιτρίνα που έχουμε τα κινητά τηλέφωνα dummy για να τα βλέπουν οι πελάτες.

Τα χαζεύει αδιάφορα, δίνοντας περισσότερη βαρύτητα στο σουβλάκι που τρώει, παρά στα κινητά που βλέπει. Έχει αρχίσει και το μαγαζί και μυρίζει κρεμμυδοτζατζικοπαπρικαχοιρινολαδωμένη πίτα. Το αρωματικό χώρου αγκομαχεί να καλύψει την μυρωδιά. Η ατμόσφαιρα έχει αρχίσει να γίνεται αποπνικτική στο λεπτό μιας και το μαγαζί είναι μικρό.

Με κοιτάει ο Γιώργος όλο νόημα σαν να μου λέει για να σε δω. Σε εμένα γκαρίζεις όταν πάρω κάτι να φάω. Η αλήθεια είναι ότι εγω είμαι αυτός που απαγορεύω να τρώμε εμείς οι ίδιοι στο μαγαζί, φαγώσιμα του τύπου σουβλάκια, ψητά κτλ πλην καμιάς τυρόπιτας κι αυτή σε περιόδους μεγάλης πείνας κυρίως λόγω των μυρωδιών.

-Καλημέρα πως μπορώ να σας βοηθήσω; απευθύνομαι πάλι σε αυτόν μήπως και με ακούσει και συνειδητοποιήσει ότι όταν μπαίνουμε σε ένα μαγαζί, μπαίνουμε για κάποιον λόγο κι όχι να περάσουμε την ώρα μας τρώγοντας σουβλάκια.

Τίποτα μου λέει με μπουκωμένο στόμα. Απλά κοιτάω τα κινητά. Κι όπως τελειώνει την φράση πέφτουν κάτι κρεμμύδια στο πάτωμα.

Με κοιτάει ο Γιώργος κλείνει τα μάτια του σαν να είδε στιγμαία όραμα με το μέλλον του πεινασμένου. Είδε τα κρεμμύδια στο πάτωμα και το σπουδαιότερο, είδε εμένα που είδα τα κρεμμύδια στο πάτωμα και κοκκίνησα από την πίεση.

-Ηρέμησε θα του μιλήσω εγώ μου λέει ο Γιώργος ψιθυριστά.

-Όχι του λέω συνέχισε την δουλειά σου θα μιλήσω εγώ. Άλλωστε ξέρεις πόσο διπλωμάτης είμαι.

-Ο πελάτης μου λέει έχει πάντα δίκιο.

-Ο πελάτης του σουβλατζίδικου έχει δίκιο στο σουβλατζίδικο του απαντάω.

Πλησιάζω τον πελάτη. Αυτός εξακολουθεί να χαζεύει τα κινητά και να τρώει δίχως αύριο. Έχει ήδη τελειώσει το σουβλάκι και ανοίγει την σακούλα και τσιμπάει πατάτες. Κρατάει το χαρτάκι που είχε τυλιγμένο το σουβλάκι.

-Να σου πετάξω το χαρτάκι του λέω.

-Ναι αμέ μου λέει και μου το δίνει.

-Μήπως θες του λέω να σου φέρω και καμιά μπυρίτσα; Έχω μέσα στο ψυγείο.

-Όχι μου λέει καλά είμαι.

-Να σου πάρω μια κόκα κόλα από το περίπτερο του λέω. Εγώ τα τρώω με κόκα κόλα.

-Να σου πω την αλήθεια μου λέει μία κοκακολίτσα θα την έπινα.

-Θέλεις να σου χτυπήσω και την πλάτη μήπως χωνέψεις πιο γρήγορα; Ανθρώπινα είναι αυτά.

Εκεί βλέπω μαζεύεται.

-Ρε συ του λέω να σου κάνω μία ερώτηση;

-Πες μου λέει.

-Έχεις πάει σε κανένα Public, Πλαίσιο, Γερμανό, Vodafone, μαγαζί με ρούχα, νυχάδικο, κομμωτήριο, οπτικά, γραφείο κηδειών και να μπεις μέσα τρώγοντας σουβλάκι για να περάσεις την ώρα σου;

-Όχι μου λέει.

-Εδώ γιατί το κάνεις;

-Πω ρε φίλε μου λέει τι περίεργος που είσαι μου λέει.

Προς στιγμήν μετάνιωσα για τον τρόπο που του μίλησα. Αλλά αυτή η αναισθησία του με ενοχλούσε αφάνταστα.

Σηκώνεται ο Γιώργος να παρέμβει στην συζήτηση. Ήθελε να εκτονώσει το κλίμα και να με βγάλει εκτός, γιατί είδε ότι παρεκτράπηκα κι έχασα την ψυχραιμία μου.

Έρχεται ο Γιώργος και του λέει ευγενικά.

-Ξέρετε εδώ κανονικά απαγορεύεται να τρώμε γιατί το αφεντικό φωνάζει, υπονοώντας ότι υπήρχε ένα μεγάλο αφεντικό που κρύβεται πίσω από εμάς. Φαντάσου του λέει ότι και σε εμάς απαγορεύει να τρώμε έστω κι ένα απλό κουλούρι. Μόνο έναν καφέ μας επιτρέπει.

O πελάτης μας έβλεπε μαγκωμένος από την μία, αλλά από την άλλη συνέχιζε να μασουλάει πιο αργά. Άλλωστε είχε πατάτα στο στόμα, έπρεπε ή να την καταπιεί ή να την βγάλει.

Ένιωσα άσχημα. Ίσως με κάποια αφέλεια να έβλεπε από άλλη σκοπιά όλη αυτή την φάση. Άλλωστε τα μικρά παιδιά τα αφήνω να τρώνε στο μαγαζί κι όταν το κάνουν χάλια δεν λέω τίποτα αλλά αντιθέτως γελάω. Μήπως έπρεπε να αντιμετωπίσω τον αυθορμητισμό του σαν να ήταν ένα “μεγάλο” μικρό παιδί;

-Περίμενε λιγάκι του λέω. Μην φύγεις. Έρχομαι σε 2 λεπτά.

Με κοιτάει ο Γιώργος όλο απορία. Ξέρω τι σκέφτεται με την κάθε ματιά του. Τώρα θα είπε τι πάει να κάνει πάλι ο αψυχολόγητος. Πάω ακριβώς απέναντι από το μαγαζί που υπάρχει ένα σουβλατζίδικο. Μπαίνω μέσα και του λέω βάλε 4 γύρο απ’όλα, 4 καλαμάκια, δύο πατάτες και 3 κόλες. Περιμένω μερικά λεπτά μου τα βάζει στην τσάντα κι επιστρέφω στο μαγαζί.

Μπαίνω μέσα με κοιτάει ο Γιώργος και κουνούσε το κεφάλι του. Πηγαίνω πίσω από τον πάγκο και μου λέει ψιθυριστά.

-Θες ψυχιάτρο, όχι απλά ψυχολόγο και ψυχοθεραπεία. Θες χάπια κανονικά.

-Θες να σου εξηγήσω του λέω; Και μου κάνει αυτό που κάνει πάντα όταν ξεκινάω τις αναλύσεις. Τεντώνει το χέρι όπως κάνουμε σε έναν άνθρωπο στοπ και μου λέει. Talk to the hand. Δεν βγάζω άκρη μαζί σου.

-Aν ακούς με το χέρι του λέω φαντάζομαι τώρα τα σουβλάκια θα τα φας με το αυτί. Εντω μεταξύ έχει ήδη εμφανιστεί στον πελάτη ένα τεράστιο ερωτηματικό στο πρόσωπό του.

-Ξέρεις κάτι του λέω; Σήμερα συνειδητοποίησα στην πράξη, ότι είναι άσχημο να καταπιέζουμε το παιδί που έχουμε μέσα μας. Και το έκανα μαζί σου. Γιατί το να μπεις μέσα στο μαγαζί με έναν σουβλάκι ήταν απλά ένας ανέμελος παρορμητισμός. Εγώ το αντιμετώπισα σαν κακόβουλη πράξη. Κερνάμε σουβλάκια. Και του φέρνω ένα σκαμπό να κάτσει.

Απλώνω τα σουβλάκια στον πάγκο, απλώνω και τις πατάτες, βγάζω και τις κόκα κόλες. Ο πελάτης φάνηκε να φοβήθηκε με την συμπεριφορά μου. Δεν ήξερε πως να αντιδράσει.

-Πως σε λένε του λέω.

-Γιάννη μου λέει.

-Λοιπόν Γιάννη πάμε μια γύρα γύρους μαζί; του λέω και πιάνω ένα τυλιχτό και πέφτω με πάθος στο φαγητό. Ο Γιώργος πήρε το δεύτερο τυλιχτό. Με κοιτούσε μέσα στα μάτια και προσπαθούσε να σκανάρει που είναι η λασκαρισμένη βίδα στον εγκέφαλό μου.

-Ρε φίλε μου λέει σε γουστάρω. Είσαι ωραίος. Περίεργος λιγάκι αλλά ωραίος. Πήρε το σουβλάκι κι άρχισε να τρώει.

Τα είπαμε για κανά μισάωρο. Ο Γιάννης έγινε φαν του μαγαζιού. Δεν ξανάρθε ποτέ για φαγητό. Ήρθε όμως πολλές φορές για επισκευή κινητών και υπολογιστών. Μετά από όλο αυτό συνειδητοποίησα ότι εκείνη την ημέρα δεν ήμουν πιεσμένος..ήμουν πεινασμένος!

---

Το 9Volto είναι ένα εξειδικευμένο επισκευαστικό κέντρο smartphone, tablet , laptop και υπολογιστών το οποίο μπορεί να αναλάβει οποιαδήποτε βλάβη σε hardware αλλά και σε firmware επίπεδο.

Κατάστημα 1: Πύλης 59 Πειραιάς τηλ: 2104118176

Κατάστημα2: 25ης Μαρτίου 55 Πειραιάς τηλ: 2104212212